4 فن سامورایی برای کنترل تار شدن عکس

باید قبول کرد ما در زمانِ عکاسی، همیشه در یک شرایطِ ثابت و نرمال قرار نداریم. همیشه هم که روی دوشمان پر از تجهیزاتِ عکاسی و فیلمبرداری اعم از سه پایه و گیمبال نیست.
گاهی فقط خودمانیم و قدرتِ دست هایمان که باید بی لرزش باقی بمانند. خصوصا اگر دوستِ اعصاب خاکشیرکنی داشته باشیم که مدام درخواستِ عکس گرفتن در شرایطِ سخت و دشوار را داشته باشد.
مثلا بگوید: (ببین عسگر! می خوام وقتی در حالِ تکنو زدنم با من حرکت کنی و یه عکسی ازم بگیری که نیم رخِ چپم واضح بیوفته و لبخندِ کاریزماتیکم به مخاطب احساسِ امنیت بده. ولی نیم رخِ راستم یه جوری جدی باشه که انگار دارم به شفق های قطبی نگاه می کنم).
این موقعیت ها همیشه هست و نمی شود از آن گریخت.
البته باید قبول کرد که عکاسی و فیلمبرداری در حینِ حرکت قطعا کارِ دشواری است؛ اما ما فرض را بر این می گیریم که جلوگیری از تار شدن عکس برای زمانی است که شما در یک نقطه ایستاده اید اما نمی توانید مانعِ لرزش های کوچکِ دستتان بشوید.
اما آیا تاریِ بی رحمانه عکس، فقط مربوط به وضعیتِ دستان می شود یا عواملِ دیگری هم در آن دخیل هستند؟